Manifest door Tim Lenders (in opdracht van de Arnhemse Werkplaats)
Denk je aan Arnhem, dan denk je aan de Rijn. De rivier is al eeuwenlang het onbetwiste ijkpunt van de stad. Wat veel mensen echter niet weten, is dat de Rijn duizenden jaren lang een paar kilometer verderop lag. In de zestiende eeuw hebben wij de rivier zelf verlegd, zodat onze stad kon uitgroeien tot de hoofdstad van Gelderland. De mentaliteit om van niets iets te maken heeft ons in moeilijke tijden vaak geholpen. Kunnen wij met dezelfde kracht in Arnhem een scene in voor makers creëren?
Wij spreken ons uit voor een maakplek, waar veelbelovende en ervaren makers de kans krijgen om te experimenteren, te produceren en te excelleren. Een plek waar cultuur ontstaat, waar samenwerkingen bloeien en waar men samen eet en drinkt. Een plek waar theatermakers, taalkunstenaars, regisseurs, dansers en de doeners in de culturele wereld welkom zijn.
Op cultureel vlak is er in onze stad al veel om op te bouwen. Voor muzikanten bewijst de Jacobiberg al jarenlang een veilige haven te zijn. De Nieuwe Oost levert vakwerk om Gelderse beloften verder op weg te helpen. Ook op het gebied van mode, literatuur en dans is er genoeg om trots op te zijn. Wij missen echter een voorwaarde om als stad nog verder te groeien: een Werkplaats voor Arnhemse makers. Een werkplaats waar de professionele beloftes van vandaag en morgen een thuis vinden, waar zij de regels maken en de geschiedenis schrijven. De stad zorgt voor een vruchtbare akker, de makers zaaien en planten. Heel Arnhem kan genieten van de oogst.
Het is niet mogelijk om een scene te forceren, samenwerking en stijl zijn niet af te dwingen. Het is wel mogelijk om de voorwaarden te creëren. Om een vrijhaven te maken waar makers de vrijheid hebben om te ontmoeten en te ondernemen. De werkplaats verbindt makers die in achtergrond zullen verschillen, maar in potentie en zelfstandigheid elkaars gelijke zijn. Klassiek geschoolde makers, autodidacten, oude rotten en jonge honden, wereldverbeteraars en critici. Alles is mogelijk en niets moet, maar wederzijdse interesse zal het uitgangspunt zijn.
Zo houden we de makers vast. Zo schrijven wij de geschiedenis van morgen. Zo verleggen wij opnieuw een rivier.
